شعر / صوفیا آهنکوب

پیش از تسلا

 جان از صدا رفته بود

 زمان برمی‌گشت به شبی که موهایم بوی نفت می‌داد

و تو با پیراهن سیاه 

بر گالن‌های پشتِ خانه می‌رقصیدی 

سکوت/ در بی‌زاویگیِ حواس 

در جنینی ‌مُرده 

به قاعده‌ی گریه‌هات

می‌افتاد به خواب

و خاک/ همچنان تاریک 

به روایت شبی منحور

  از ملتقای دو دیوار عمود، 

دو حفره می‌شکافتم در چشم خود

کوچه بن‌بست بود و نبش‌اش می‌افتاد به خانه‌ای 

که در فراغت‌اش

می‌گریستم

از ما یکی می‌رفت به شکلی که نیست 

و دیگری 

میسر بود به کفایت 

در حزنی که نگاه می‌کردی 

اما چشم‌هات 

کاسه نداشت انگار 

و _دیدن_

در دو سوی تو هرگز

مرتکب به اتفاق نبود

‌

 مجروح از آن دوایر بیمار 

به حدودی 

که تمامم را گفته‌اند

به اشاره‌ای 

به روز 

به بوسیدن

به حلقه‌های پیش از ابتلا 

 که روح از صدا رفته بود

از هر طرف که بخوانی

منتهی‌ام به زخم

که سرایت تو بود بر لیوان

به خون

_که زهر می‌کنی به نوشیدن_

ایضاً اگر مبتلا

اگر خفیف

در تاسیانِ لخته بر گلو 

و انگشت‌های عصر

باز بخواهم که 

_درد از همان دهان_

مرگ 

از همان آغاز  

#صوفیا_آهنکوب

مجله الکترونیک تخصصی شعر #چرو 

@cherouu   تلگرام 

🔴⚪️🔴

cherouu.ir   سایت 

🔴⚪️🔴

#مجله_الکترونیک_چرو 

#مجله_مستقل #مجله_ادبی 

#شعر_دیگر #شعر_معاصر #شعر_پست_مدرن #شعر_سیاسی

#شعر_متعهد

#ژن_ژیان_ئازادی 

#شعر_امروز #شعر_آزاد 

#شعر_پیشرو #شعر_متفاوت 

#poet

#poem 

#poetry 

#magazine 

#poem_iran 

#cherouu

#woman_life_freedom