به‌این ترتیب،
نرمه‌ی زمزمه‌‌ی صدف
غضروفِ موج می‌شکند
و از غبارِ عبور ابر
افقِ معطّرِ منظره
به سوهای دریا می‌زند.
تا چشم‌های شبتابی
از پسِ پشتِ خواب‌ها به بیرون خزد
آن‌گاه،
زیباییِ چرخانِ شناور
در سیاهی نور جان می‌دهد
و حیرانِ مرتفع به همیشه می‌رسد.
پس نگاه کن به تاریکی
نگاه کن به جانِ خوابیده
نگاه کن به خنکای سِدرگونِ خاک.
کمی به هرگز
کمی به هنوز
کمی به حالا نگاه کن
کمی نگاه کن
نورِ تاریکِ مستطیلِ اتفاق
هماره می‌خواهد بِپَرد، دورِ دور.
#مونا_زاهدی
مجله الکترونیک تخصصی شعر #چرو
@cherouu تلگرام
🟡⚪️🟡
cherouu.ir سایت
⚪️🟡⚪️
Cherouu11 اینستاگرام
🟡⚪️🟡
#مجله_الکترونیک_چرو
#مجله_مستقل_ادبیات
#شعر_پیشرو
#شعر_آزاد
