دو شعر از #لیلا_سامی
۱)
اینک که جهان
در کاهش مداوم از خویش
گرمِ تفریق است،
دست بر فرق نسیم
به تیمار آوازهای غریبه گوش خوابانده‌ام.
دل می‌سوزد از سرخی کلمه‌ها
سرخی بی امان کلمه های به عصر ریخته
در غبار ترِ خرداد.
به بوی نافه
در ملکوتِ مه قسم،
عصیان‌ِ پذیرفتن
چشم‌انداز لرزانی‌ست
که تنها انسان بر آن عاشقانه می‌گرید
و تنها انسانِ پشیمان.
هوای زمزمه دارم
به گریزگاه بیا.
اکنون که فصل بانیِ مهر است،
فصلِ ” آستانه در باران خیس شد.”
فصلِ خاک.
برگردیم زیر همان درخت
که سیب را نمک آلود می‌خواستیم
و آرواره بجنبانیم
تا روزگار
خنده‌اش بگیرد و بچرخد
و ازل را طوری بنویسد
که پذیرفتن،
طعم خوش لیمو باشد
زیر دندانِ دو عاشق.
۲)
آنگاه،
یله چون گیسو
روانِ باد می شوی
فاخته ای
بوسه بوسه بر تنِ آسمان.
شادی من!
ای پرنده یِ محزون
آغوش بگشا
که جراحتِ دهان
بسیار گریسته است
به خون.
#لیلا_سامی
مجله الکترونیک تخصصی شعر #چرو
@cherouu تلگرام
🟤🟠🟤
cherouu.ir سایت
🟤🟠🟤
#مجله_الکترونیک_چرو
#مجله_مستقل #مجله_ادبی
#شعر_دیگر #شعر_معاصر #شعر_پست_مدرن #تبریز
#شعر_کوتاه #شعر_امروز #شعر_آزاد
#شعر_پیشرو #شعر_متفاوت #شعر_حجم_دیگر_ناب_هایکو_گفتار_زبان
#poet
#poem
#poetry
#magazine
#poem_iran
#cherouu
